Dit stukje gaat over geld. Over het geld dat ik vraag voor wat ik doe. Dit stukje is het resultaat van een hoop gepieker.

Zelfstandigen bepalen hun tarieven doorgaans op basis van twee dingen. Eén: wat is mijn werk waard? Twee: wat heb ik nodig? Die tweede vraag boeit klanten doorgaans minder dan niks. En dus resteert het eerste, de marktwaarde. Dat is een probleem als die prijs lager is dan wat u nodig heeft. Er zit niks anders op dan ander, beter betaald werk te zoeken. Of minder uit te geven.

Maar het kan ook zijn dat uw marktwaarde hoger is dan wat u nodig heeft. Of wat u zelf billijk vindt om te verdienen. Het verlagen van de prijs is een optie, maar waarom zou u – als u goed werk levert – minder factureren dan uw concurrenten?

De oplossing in dat geval: vraag de marktprijs en geef een deel van de opbrengst weg.

Onlangs kreeg ik het verzoek om een presentatie te houden voor een groep van 400 ouders. Die presentatie is 500 euro waard. Echt. En dat wilde de organisator ook betalen. En toch voelde ik me bezwaard. Ouders betalen me via hun lidmaatschapsgeld van de vereniging die me uitnodigen. En daar zijn vast ouders bij die niet al te ruim bij kas zitten. Een lagere prijs is een optie, maar daarmee bevoordeel ik ook de ouders die met groot gemak dat lidmaatschapsgeld betalen.

De oplossing: ik vraag en krijg 500 euro, houdt een presentatie die klinkt als een klok en geeft dat geld vervolgens in natura terug aan één van de leden. Aan een ouderstel dat hun zoon of dochter graag een goed studieadvies gunt en aanhikt tegen de kosten daarvan, heel toevallig trouwens ook 500 euro.

Dat ik u dit vertel is niet om me aan u als een soort van moeder Theresa te presenteren. Ik vertel het u omdat ik merk dat ik met deze werkwijze niks nieuws heb bedacht. Dat er steeds meer mensen zijn die zo denken, werken, factureren en weggeven. In hoog tempo ontwikkelt zich in onze samenleving een nieuwe manier van werken en samenleven, een nieuwe economie zelfs.

En dat bevalt me prima.

Daarom: als u me nodig heeft en u kunt me betalen, vertel me wie me ook nodig heeft en me niet kan betalen. Met het betalen van uw rekening aan mij maakt u die ander blij.