Gisteravond was ik bij een jongedame van bijna 18 jaar. In gesprek, samen met haar betrokken, trotse en enigszins bezorgde ouders, over haar studiekeuze. Die schijnbaar nog niet lijkt te lukken. Maar dat komt natuurlijk goed. Want (mijn advies): ‘Kies vooral voor de opleiding en school waar je je thuis voelt en waar je dingen leert die je aanspreken. Let niet op banenkansen bijvoorbeeld.’

Dat meen ik ook en dat is voor jongeren denk ik ook het enige juiste advies. Vooral omdat ik weet dat het (bijna) altijd goed komt. Soms duurt het even, maar het komt goed. Nou ja, niet vanzelf natuurlijk. Want een gesprek met een studiekeuze professional is dan nogal eens nodig. Zoals gisteravond ook bleek.

En dan zie ik deze foto. Van een kind uit Syrië. Tijdens de oorlog geboren en weet niet beter dat het leven een worsteling in. Dat raakt wel. Want ik hoop zo dat het ook voor deze kinderen goed komt. Dat er mensen zijn die hen die hoop kunnen geven. Want zonder dat is het leven te zwaar lijkt me.