‘Luister je naar jezelf of naar de adviezen van je moeder?’
In gesprekken met jongeren komt deze vraag nogal eens voorbij. Want eigenlijk weet die jongere best waar hij of zij goed in is en welke studie geschikt is. Of we zijn er door enkele gesprekken met mij, soms ondersteund met wat testjes, uitgekomen.
En dan komt de vraag. ‘Hoe vertel ik het mijn moeder?’ Dan moeten er argumenten verzameld worden om thuis de keuze toe te kunnen lichten. Vooral om moeder te overtuigen. ‘Ze denkt dat ik daarvoor kies, omdat mijn vriendin daar ook studeert.’ Of: ‘Mama denkt dat ik daar niet goed in ben’.
Ga er maar aanstaan. Je moeders adviezen, bedenkingen of twijfels negeren en je eigen, afwijkende studiekeuze maken. Lastig. Vooral omdat je moeder je toch zo enorm goed kent. En het beste met je voor heeft.
Daarom doe ik er in het laatste gesprek nogal eens een blokje ‘Hoe vertel ik het mama?’ bij. We zetten de argumenten op een rij en doen er een uitdraai van de testresultaten bij. Succes is meestal verzekerd. Maar wat zou helpen is dat ouders – en dan met name moeders – beseffen dat ze ook niet alles weten, hun gezichtsveld zo nu en dan beperkt of vertroebeld is en dat ze gewoon blij moeten zijn dat zoon of dochter een keuze heeft gemaakt waar hij of zij achter staat. Voorkomt bij zoon of dochter een knoop in de maag.