Het was in deze periode van komkommertijd even hét nieuws: dat de studenten die nu aan hun hbo of academische studie beginnen haast moeten maken. Ze zijn de eerste lichting van een nieuwe vorm van studiefinanciering. Die komt er onder andere op neer dat de overheid het geld als een lening aanbiedt. Terugbetalen dus, dat geld.
Studenten gaan studeren. Maar de luxe van ‘oeps ik heb me vergist en ga wat anders doen’ lijkt voorbij. Want ook al is er aan de duur van de studiefinanciering weinig veranderd, het is vanaf dag één een lening.
Het gevolg daarvan is dat aankomend studenten nog beter gaan nadenken over wat ze kunnen en willen.
Vanwege mijn vak hoor ik dat natuurlijk toe te juichen. De niet-weters en niet-zeker-weters vormen mijn bestaansrecht als professional en die groep lijkt door de nieuwe regelgeving te groeien. ‘Ik dacht altijd aan werktuigbouwkunde, maar nu vergissen een dure zaak wordt wil ik het écht zeker weten.’ Welkom twijfelaars, van harte welkom.
Eerlijk gezegd denk ik dat het allemaal wel meevalt. De regels rond het terugbetalen van leningen zijn bijzonder soepel. De lage rente en de overige gunstige condities zorgen ervoor dat zelfs studenten die het gemakkelijk zelf kunnen betalen, zo nu en dan besluiten te lenen. En verder denk ik dat ook vergissingen wat opleveren. Elke ervaring is er één en van elke ervaring houd je mooie, dierbare of wijze herinneringen over.
Maar die vorige alinea moet u eigenlijk maar schrappen. Want ik moet ook aan mijn boterham denken natuurlijk.