Onlangs was ik weer eens in het Noordbrabants Museum. Dit keer om Romi Tweebeeke gedag te zeggen. Vandaag is het de laatste dag van haar eerste fototentoonstelling ‘Bij de tijd’. Over de 89-jarige tweeling Cis en Mien. Een echt Romi-thema, want ze is fotografe én ook nog eens gefascineerd van ouderen.
Ik leerde Romi bij toeval kunnen. Ze was toen druk met haar afstudeeropdracht op kunstacademie Sint Joost in Breda. Daar volgde ze dé fotografieopleiding van Zuid-Nederland. Toen ik haar leerde kennen was ze al bezig om de eeneiige tweeling Cis en Mien al fotograferend te volgen in hun dagelijks bestaan. Net als veel anderen heb ik haar gesponsord bij dat project en was ik blij dat ze met uitstekende cijfers haar diploma haalde. Waarna er veel landelijke publiciteit kwam, tot een optreden op tv toe.
Het zijn echter nog geen garanties voor een succesvol bestaan als fotograaf. Romi vertelde me dat het moeilijk is om met haar werk geld te verdienen. Ze vroeg zich af of het wel verstandig was geweest om louter ‘met haar hart’ zo’n dure opleiding te volgen. En dat ze op de middelbare school en daarna op het MBO graag gesprekken had gevoerd met een adviseur op het gebied van studie- en beroepskeuze. Zodat ze met hart én hoofd had kunnen kiezen. Maar die waren er niet.
Ik heb beloofd er eens over na te denken. Over hoe ze haar passie voor fotografie en belangstelling voor ouderen kan combineren op een manier dat ze er van kan leven. Als iemand een idee heeft, laat even weten. En wie nog moet kiezen: gebruik je hart.
En je hoofd.