Vandaag dacht ik even aan Noor. Ze zat 4 oktober met haar moeder in de blauwe zaal naar mijn lezing te luisteren. Ik vertelde over jongeren en de keuzes die ze op jonge leeftijd al moeten maken. En hoe lastig dat soms is. Maar dat het één keuze is, een stapje verder. En niet meer dan dat.
Hoe zou het Noor verder vergaan? Ze vertelde ons dat ze in deze periode van het schooljaar haar profielkeuze moet maken. En dan kiest ze vast voor de vakken waar ze goed is in. En waar ze uiteindelijk haar beroep in gaat kiezen. Ik voer geregeld gesprekken met jongeren die vooral dat laatste, het kiezen van een beroep, erg lastig vinden. Op de eerste plaats hebben ze vaak geen idee wat een bepaald beroep precies inhoud. Want waar werk je dan en welke kwaliteiten moet je ervoor hebben. Dat is hen trouwens niet kwalijk te nemen, want zo zichtbaar als de mensen op de foto bovenaan in deze blog is het vaak ook niet. En op de vraag “wat doet je moeder en waar werkt je vader” antwoorden ze vaak met de naam van het bedrijf of ze zeggen iets in de trant van “op kantoor”. En als we dat dan zo bespreken, dan verzuchten ze op het einde: ” maar ik vind het echt lastig omdat ik iets moet kiezen voor de rest van mijn leven”.
Stel dat we in een glazen bol kunnen kijken. En Noor is geslaagd voor de havo met een Natuur&Techniek profiel. Ze is Technische Bedrijfskunde gaan studeren en nu al weer 10 jaar manager. Ze heeft 2 kleine kinderen en houdt zoals veel jonge vrouwen “alle ballen” moeizaam in de lucht. Tijdens de Herfstvakantie is ze vrij en loopt ze met kinderen in het bos. Heerlijk ontspannen en genietend van de natuur en de rust. Ze wandelen en babbelen met de boswachter die toevallig in het bos aanwezig is. Ineens voelt ze zich weer een jaar of 12. Ze was altijd buiten en droomde dat ze boswachter zou worden. Zodat ze heerlijk de hele dag buiten zou kunnen zijn. En om veel van planten, bomen en dieren te weten. Haar spelende kinderen brengen haar weer terug naar haar werkelijke leven. Dat goed is en fijn. Maar de drukke baan, de verantwoordelijkheden en de hele dag binnen doorbrengen vallen haar steeds zwaarder. Ze mist echt de buitenlucht. Misschien moest ze maar eens met een medewerker van de P&O afdeling gaan praten. Misschien is nu het moment aangebroken waar ze het tijdens allerlei keuze momenten in haar studieloopbaan over heeft gehad. Dat je iets kiest, een profiel een studie een beroep, dat op dat moment een goede keuze lijkt. En zeker geen keuze voor het leven is.
En zo is het. Bij alle keuzemomenten tijdens je loopbaan, kies je voor een volgende stap. En steeds weer kun je nieuwe keuzes maken. Een andere studie of een nieuwe baan of andere werkplek. Ik ben al 28 jaar studie- en beroepskeuze adviseur. Maar steeds bij een ander bedrijf en met andere doelgroepen. Met studenten en leerlingen, met werklozen, mensen met een beperking, daklozen. Bij een particulier studie- en beroepskeuze bureau, een re-integratiebedrijf, een commercieel bedrijf, een gemeentelijke sociale dienst, een ROC en een hogeschool. Om uiteindelijk nu een eigen bureau voor school-studie- en beroepskeuze te hebben. Omdat het nog beter bij me past. Omdat ik als kind er aan dacht om ontwikkelingswerker of boerin te worden. Beide “vrije” en ondernemende beroepen.
Noor maakt in deze periode van het schooljaar dus haar profielkeuze. En over een paar jaar kiest ze een studie waarmee ze hoopt na haar afstuderen een baan te kunnen bemachtigen. Het zijn meerdere keuzes en momenten waarop Noor een volgende stap zet. Onze loopbaan is bijna nooit een rechte weg waarop je stappen zet. Maar veelal een kronkelend pad met zijwegen. Waar je iedere keer weer voor verrassingen en keuzes komt te staan. Zoals de rest van je leven!